اسماء آب مے ریخت و دست هاے علے (ع) بہ سستے روے پیڪرِ نحیفِ طاهرہ اش بہ بهانہ ے غسل،عدوات را جستجو مے ڪرد.
ڪاشانہ اش چون چشمانش ڪم نور بود و بے فروغ.
خون،اشڪ مے شد و از گوشہ ے چشمانِ اطهرش چِڪہ.
ّبغض ها،اشڪ ها،فریادها و عشق ها حبس شدہ بود در سینہ اش.
اسما مے دید ڪہ چشمانِ دلتنگ حیدر آیات قرآن را تلاوت مے ڪنند!
_یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّآ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ.
اے ڪسانے ڪہ ایمان دارید،بہ خانہ ے پیامبر وارد نشوید،مگر این ڪہ بہ شما اذن دادہ شود.
و نفس هاے بہ شمارہ افتادہ ے علے (ع) از چشمانِ بستہ ے فاطمہ (س) مے پرسیدند:روشنایے و رونق بیتِ علے! جانِ علے!
ایمان نداشتند یا پارہ ے تن رسول اللہ را بہ دخترے اش قبول؟! یا تو اذن دادے ڪہ بہ رسمشان وارد ڪاشانہ ے ما بشوند؟!
ڪدام و ڪدام مردمان رسم دارند براے عرض ادب،بہ درب شڪستن و هتڪ حرمت بہ محضر صاحبِ بیت؟! نازنینِ من! تو ڪہ تنها صاحبِ بیت علے (ع) و جانش نیستے،تو بعد از خداے عزوجل مالڪ زمین و آسمان هایے،مالڪِ عرش اعلا و جنات!
ڪجا رسم دارند ڪہ دستِ سنگین مرد در برابر صورتِ نحیف زن باشد؟!
گفتہ بودم مردان عرب سنگین دست هستند؟!
نہ نگفتہ بودم.
گفتہ بودم ڪہ دست هاے مردان جنگے عرب سنگین تر.؟!
نہ نگفتہ بودم.
تو هم بہ من نگفتے عزیزدلم!
بغض نفسش را گرفت،سرش را روے دست زهرایش گذاشت و گریست. مثل این روزهاے حسن (ع) ڪہ شانہ مے لرزاند و همراهش حالِ عرشیان را!
_علے را ببخش ڪہ عهدے با خدا و رسولش داشت!
تو از علے عطوفت دیدہ اے و مهربانے اما آوازہ ے اخم ابروها و بر باد رفتن سرها را شنیدہ اے.
علے معذور بود،علے باید از جانش دست مے ڪشید فاطمہ ے من!
وگرنہ مقدر مے شد ڪہ من بہ پاے تو و تو بہ پاے من پیر بشوے،ڪہ زینب را عروس ڪنیم و حسنین را داماد.
ڪہ علیِ حسین را ببینے،پدرت را دوبارہ در آغوش بکشے و رفع دلتنگے ڪنے.
"یاعلی" در گوشش لالایے ڪنے و دوبارہ براے پدرت مادرے!
مقدر مے شد اگر مے گذاشتند.
اسما ڪہ ڪفن را آورد،سر بلند ڪرد و آہ ڪشید.
آہ علے (ع) بہ جانِ مدینہ نشست و ارض نشینش ڪرد.
سوا ڪرد مدینہ را از هفت آسمان ها.
بندهاے ڪفن را مے بست و با خود زمزمہ مے ڪرد:ڪاش علے را همراہ خود ببرے.
تا تو بودے علے غریب نبود،حالا ڪہ مے روے غربت علے را در آغوش مے گیرد و همدمش مے شود!
تو راضے اے بہ غربت علے؟!
بہ تنهایے اش؟!
بہ بے ڪس و ڪارے اش؟!
.
.
فډاے غـربـت ومــظــلــومـــیـتــت یـــاعلے
_____________________________________________________
ۄ؋اطمېه یـک دهـــه نـیـــســت ؛ کـــه یــک تــاریـــخ اســـت، یـکـ تـاریــخ پـر از درد.
یـــک تـــاریــخ پـــر از غـربـــت. یـک تــاریــخ پــر از مــظـــلــومـیــت
.
______________________________________
پ.ن
ب ا ن و ،ا ج ا زه ه س ت م ا د ر ب خ و ا ن م ت.!؟
درباره این سایت